In de maand maart organiseert Museum de Scheper in de schrijverskamer een expositie over het leven en werk van Menno Ter Braak.
De Eibergenaar Menno ter Braak leefde van 1902 tot zijn zelfgekozen dood begin mei 1940. Hij was historicus, schreef voor dagblad Het Vaderland, schreef en recenseerde boeken, was een der eerste filmcritici en is vooral bekend om zijn scherpe commentaren en columns over cultuur in het Europa van de jaren dertig. Met zijn vriend Eduard du Perron richtte hij het ‘Comité van Waakzaamheid van anti-nationaalsocialistische intellectuelen’ op. Toen de inval van de Duitsers ophanden was, wist hij dat hij dat niet wilde meemaken.
Menno deelde de analyse van Johan Huizinga, cultuurhistoricus en neef van zijn moeder, over de opkomst van populisme, verrechtsing, vreemdelingenhaat en consumentisme. Maar hij vond Huizinga veel te conservatief en te christelijk. De wat radicalere taal van Menno paste goed in zijn belangstelling voor Friedrich Nietzsche. Zijn analyse van het nationaalsocialisme op basis van rancune en ressentiment is diepgravend. Du Perron wist hem wat dichter bij de praktijk te brengen, zodat het Comité van Waakzaamheid van de grond kwam.
Gelukkig schreef Bas Heijne (NRC) een voorwoord bij Menno’s boek “Het nationaalsocialisme als rancuneleer”. Nu begrijpen we ook beter wat dit zegt over het huidige tijdsgewricht met antidemocratische politieke partijen en nepdemocraten.
De expositie is tot 30 maart te zien. Voor meer info zie www.museumdescheper.nl